Nie stanowić powinno trudności zrozumienie, że im człowiek jest starszy, tym bardziej zamyka się na świat. Najbardziej chłonny okazuje się ludzki umysł wówczas, gdy jesteśmy młodzi, a na swym koncie nie mamy jeszcze żadnych doświadczeń życiowych, albo nie mamy ich aż tak dużo, żeby przyczyniły się one do wyrobienia sobie schematów myślowych, czy przeświadczeń na tyle głęboko zakorzenionych w naszej świadomości i sposobie myślenia, że ciężko z nich wyjść. Warto jednakże trzymać się w tym przypadku kilku technik uczenia.
Z dorosłymi praca nauczyciela – niezależnie czy w szkołach wyższych, uniwersytetach, na ćwiczeniach czy też klasycznych wykładach, w szkołach policealnych bądź zawodowych – powinna wyglądać zupełnie inaczej niż działanie z dziećmi i młodzieżą. Po prostu, z rodzicami, osobami z długą przerwą w uczeniu się, czy dorosłymi, którzy wcześniej swoją edukację z jakichś powodów zaniedbali, konieczne jest wyrobienie osobnych technik uczenia. Istotne jest zatem, aby w ich przypadku stawiać raczej na praktykę, a nie na teorię jak ma to miejsce w przypadku młodzieży. Pamiętajmy, że przydatne z racji już ukształtowanego ucznia jakim jest człowiek dorosły będą praktyczne zajęcia z dyskusjami, debatami, zajęciami technicznymi itd.
Specjaliści z zakresu pedagogiki wypracowali również wiele specjalistycznych metod uczenia ludzi dorosłych, a wśród najbardziej powszechnych technik na szczególną uwagę zasługuje między innymi cykl Kolba. To ten ekspert odpowiada za metodę obejmującą uczenie podyktowane indywidualnymi predyspozycjami człowieka dorosłego. Otóż zdaniem Kolba najważniejsze jest, aby na wstępie, zanim jeszcze będziemy się przykładać do nauki, określić co idzie nam lepiej – wyjście od teorii i rozpoczęcie procesu intelektualnego, bazując na fazie zdobywania wiedzy, czy też odwrotnie – zastosowanie praktyki a teorię ograniczenie do minimum.